De stage
Onderwijs & Zo
De stage (meer goed voor de groetenboer dan de stagiaires)
Mode en Commercie organiseert jaarlijks stages voor de leerlingen. Je moet toch een beetje weten wat je te wachten staat in de grote boze mensenwereld. We hebben een lijst met bedrijven, die ieder jaar weer het geduld opbrengen om de kids wat bij te brengen, zoals dat op tijd komen niet alleen geldt voor de school, maar voor het hele leven!! Voor velen een grote schok.
Toch zijn er altijd leerlingen, die andere ideeën hebben en met een eigen bedrijf aan komen zetten. Vaak nemen we daar van te voren dan contact mee op, gaan een keer langs en geven dan al dan niet toestemming om daar stage te lopen. Zo niet deze keer. De groenteman in Lisse was de keuze van J en B. Ze hadden hier gegronde en weloverwogen redenen voor. Ten eerste was het dicht bij huis en ten tweede mochten ze daar samen stage lopen. En dat laatste was toch wel een soort van wonder. Als je J en B naast elkaar zag staan, dan keek je in vier pretogen en wist je dat er binnenkort weer stront aan de knikker zou zijn. Dat die groenteman had ingestemd, had ons een teken aan de wand moeten zijn. Maar ja, het was druk, meer leerlingen wilden een ander bedrijf, maar lang niet alle werden goedgekeurd. (nee, niet dat van je zuster, want die werkt vanuit huis, bijvoorbeeld)
De week van de stage was aangebroken en in de uren die vrijkwamen, gingen mijn collega en ik de stageadressen bezoeken. B en J hingen direct al aan de bel. Ze moesten de hele dag aardappelen schillen in het hok achter de winkel. Ik moest lachen. Ja natuurlijk moesten ze ook dat onder de knie krijgen. Je kan niet vanaf het allereerste moment de winkel in om mensen te helpen. (Nee, dat zijn bananen, ik vroeg om spruiten!) En dan praten we nog niet over afrekenen. (€ 3,45 moeten betalen, een tientje geven en dan vragen: Zal ik er 45 cent bij doen?)
Dag twee verliep zonder verdere incidenten, waarop we meer zaken bezochten. Op afspraak natuurlijk, waarbij we praatjes maakten met de leerlingen en een gesprek hadden met de stagebegeleider. Tijdens de derde dag kwam er opnieuw bericht van J en B. Ze waren nog steeds aan het aardappels schillen, zeiden ze. Nu leek dat me als start geen slecht begin, maar woensdagmiddag, dat is de helft van je stage en als je dan nog steeds nooit in de winkel begint geweest, behalve om door te lopen naar achter om te gaan schillen.
Ik ging langs zonder van te voren een afspraak te maken. Ik ging de winkel binnen en wachtte op mijn beurt, terwijl er geen J of B te bekennen waren. Toen ik aan de beurt was, zei ik dat ik de stagebegeleider was van de beide jongens en dat ik kwam kijken hoe het ging. Ik mocht doorlopen naar achter, waar……. De jongens hard aan het schillen waren! Ohhhh toen ze me aankeken…. Ik zag geen pretogen meer, maar diep, diep trieste gezichten, die aardappel nummer heel veel in een heel erg ontzettend grote pan mikten. Ik maakte een praatje met ze en ze zeiden dat ze nog niks anders gedaan hadden dan schillen. De groenteman kwam naar achter en ik vroeg hem wat zijn idee van stage was. Niet heel erg didactisch onderlegd zei hij, dat hij ze toch moeilijk in de winkel kon laten helpen? Toen ik uitlegde dat zoiets wel de bedoeling was van stage, zei hij dat hij het verkeerd had begrepen.
Ik denk dat J en B het het belangrijkst hadden gevonden, dat ze samen, dicht bij huis "stage konden lopen" en waren vergeten om duidelijk te maken wat precies de bedoeling was of dat de groenteboer dat niet had willen horen. Ik zei de jongens dat ze mee konden komen. Ze lieten alles vallen en wisten niet hoe snel ze weg moesten komen. Ik groette bij het weggaan en vertelde ze buiten, dat ze donderdag naar school moesten komen en dat we alsnog een ander adres voor ze zouden zoeken. Niet samen, niet dichtbij, maar wel een echt stagebedrijf. Toen ik bij het weglopen nog even omkeek, zag ik het grote bord staan: REKLAME! Alleen deze week! geschilde aardappelen in de aanbieding………. Dat bord zou morgen wel weg zijn.
Toch zijn er altijd leerlingen, die andere ideeën hebben en met een eigen bedrijf aan komen zetten. Vaak nemen we daar van te voren dan contact mee op, gaan een keer langs en geven dan al dan niet toestemming om daar stage te lopen. Zo niet deze keer. De groenteman in Lisse was de keuze van J en B. Ze hadden hier gegronde en weloverwogen redenen voor. Ten eerste was het dicht bij huis en ten tweede mochten ze daar samen stage lopen. En dat laatste was toch wel een soort van wonder. Als je J en B naast elkaar zag staan, dan keek je in vier pretogen en wist je dat er binnenkort weer stront aan de knikker zou zijn. Dat die groenteman had ingestemd, had ons een teken aan de wand moeten zijn. Maar ja, het was druk, meer leerlingen wilden een ander bedrijf, maar lang niet alle werden goedgekeurd. (nee, niet dat van je zuster, want die werkt vanuit huis, bijvoorbeeld)
De week van de stage was aangebroken en in de uren die vrijkwamen, gingen mijn collega en ik de stageadressen bezoeken. B en J hingen direct al aan de bel. Ze moesten de hele dag aardappelen schillen in het hok achter de winkel. Ik moest lachen. Ja natuurlijk moesten ze ook dat onder de knie krijgen. Je kan niet vanaf het allereerste moment de winkel in om mensen te helpen. (Nee, dat zijn bananen, ik vroeg om spruiten!) En dan praten we nog niet over afrekenen. (€ 3,45 moeten betalen, een tientje geven en dan vragen: Zal ik er 45 cent bij doen?)
Dag twee verliep zonder verdere incidenten, waarop we meer zaken bezochten. Op afspraak natuurlijk, waarbij we praatjes maakten met de leerlingen en een gesprek hadden met de stagebegeleider. Tijdens de derde dag kwam er opnieuw bericht van J en B. Ze waren nog steeds aan het aardappels schillen, zeiden ze. Nu leek dat me als start geen slecht begin, maar woensdagmiddag, dat is de helft van je stage en als je dan nog steeds nooit in de winkel begint geweest, behalve om door te lopen naar achter om te gaan schillen.
Ik ging langs zonder van te voren een afspraak te maken. Ik ging de winkel binnen en wachtte op mijn beurt, terwijl er geen J of B te bekennen waren. Toen ik aan de beurt was, zei ik dat ik de stagebegeleider was van de beide jongens en dat ik kwam kijken hoe het ging. Ik mocht doorlopen naar achter, waar……. De jongens hard aan het schillen waren! Ohhhh toen ze me aankeken…. Ik zag geen pretogen meer, maar diep, diep trieste gezichten, die aardappel nummer heel veel in een heel erg ontzettend grote pan mikten. Ik maakte een praatje met ze en ze zeiden dat ze nog niks anders gedaan hadden dan schillen. De groenteman kwam naar achter en ik vroeg hem wat zijn idee van stage was. Niet heel erg didactisch onderlegd zei hij, dat hij ze toch moeilijk in de winkel kon laten helpen? Toen ik uitlegde dat zoiets wel de bedoeling was van stage, zei hij dat hij het verkeerd had begrepen.
Ik denk dat J en B het het belangrijkst hadden gevonden, dat ze samen, dicht bij huis "stage konden lopen" en waren vergeten om duidelijk te maken wat precies de bedoeling was of dat de groenteboer dat niet had willen horen. Ik zei de jongens dat ze mee konden komen. Ze lieten alles vallen en wisten niet hoe snel ze weg moesten komen. Ik groette bij het weggaan en vertelde ze buiten, dat ze donderdag naar school moesten komen en dat we alsnog een ander adres voor ze zouden zoeken. Niet samen, niet dichtbij, maar wel een echt stagebedrijf. Toen ik bij het weglopen nog even omkeek, zag ik het grote bord staan: REKLAME! Alleen deze week! geschilde aardappelen in de aanbieding………. Dat bord zou morgen wel weg zijn.