faalangst

Het komt op iedere school voor.... dus ook op de onze. Faalangstige leerlingen, de een heeft daar sterker last van dan de andere. Ik voel met ze mee, want ik had er vroeger ook last van. Ik werd naar het toelatingsexamen van het Lyceum gestuurd met een paar valdisperts achter mijn kiezen. En nog maakte ik me pijn in mijn buik.

Het is nu niet anders. Om wat voor reden dan ook maken leerlingen zich zorgen. De ene heeft er goede verstandelijke argumenten voor. Die vallen niet weg te redeneren, want ze hebben gelijk, vinden ze zelf. Anderen beperken zich tot allerlei bezweringsrituelen om succes af te dwingen. Ook daar valt niet mee te praten, want als het niet baat, dan schaadt het ook niet, dus ze gaan er vrolijk mee door. Suzanne was er zo een.

Als je ernaar vraagt hebben ze altijd goede argumenten om het te voelen. Of ze het goed geleerd hebben en of ik ze verzeker dat ze het makkelijk kunnen maken ten spijt. Hun hersens vertellen ze iets anders. Ze beredeneren de dingen altijd zo, dat ze gelijk hebben.

Ik heb es geprobeerd ze te helpen door te gaan in die redenatie. Als je dan weer achter dat proefwerk zit en alle kennis is verdwenen, waarom zou je je dan nog druk maken? Die angst komt van de onzekerheid. Die onzekerheid is nu weg: je weet het zeker. Je haalt een één. Dan kun je wel ontspannen ook. Er is een eind gekomen aan de onzekerheid, wat wil je nog meer? Ontspan... je hebt het verpest! Het is weer gebeurd!

Als ze zich dan inderdaad ontspannen, weten ze plotseling alles weer en halen als nog een voldoende.

Behave Suzanne. “Ja ik heb het niet geleerd, want ik haal toch geen voldoende”.

Tja, zo had ik het me niet voorgesteld………

E.R.A. Fokkema