Generatiekloof (2)
Onderwijs & Zo
Generatiekloof (2)
Niet alleen ouders zuchten onder wat de generatiekloof wordt genoemd. Wij leraren hebben daar ook mee te maken. Leerlingen camoufleren dat echter met totaal onbegrip voor wat wij van ze willen. Soms geven ze je de indruk, dat je seniel moet zijn. Dat wat je net hebt gevraagd, schijnt namelijk volledig uit de tijd te zijn. "Meneer, dat vraag je toch niet?" Ik snap er niks meer van. WIJ noemen dat de generatiekloof, zij niet.
Uit de verhalen die ik hoor, blijkt dat ze thuis goed oefenen. Hun ouders nemen graag de training in dit gedrag op zich, door zo goed en zo kwaad als het gaat tegen hun kroost in te gaan. We mogen dus stellen dat ze op school alleen maar doen, wat ze thuis gewend zijn. En ze zijn er goed in, sommigen zelfs steengoed. Standaard begint een discussie met een totale tegenstelling, onoverbrugbaar. Die vinden ze het leukst en dan maar kijken of wij reageren zoals hun ouders, die hun kroost met zoveel liefde en geduld getraind hebben.
Een van mijn grootste favorieten in deze is Menno. Hij begint iedere discussie met de juiste instelling: ze moeten altijd hem hebben. Zelfs als een ander het doet, dan nog wordt hij altijd gepakt. En als hij niets doet, zien docenten nog kans om hem straf te geven. Dat is een prima instelling om de discussie aan te gaan. Maar Menno zou mij nog verbazen.
Het is een tegenvaller, wanneer je niet kwaad wordt. Dat vinden ze zo jammer, dat ze het laten blijken. Als je zegt volledig te begrijpen dat ze het niet met je eens zijn, worden ze nog verder van hun stuk gebracht. Daarna hoef je alleen nog maar de genadeslag toe te brengen en ze doen wat je wilt. Al was het maar omdat ze zich helemaal hebben ingesteld op een reactie, die uitblijft. Ja, ik speel vals. Ik reageer niet zoals hun ouders en daarmee haal ik heel geniepig de training onderuit. Zo goed voorbereid als ze zijn op een – dachten ze – voorspelbare strijd met woorden. Een Oosterse wijsheid (ik wil ervan af zijn of het Zen is of Kungfu) leert je, dat je een slag van de tegenstander niet blokkeert, maar de energie van het doel afleidt. Zo zie ik mijn reactie ook. Ik ga de strijd niet aan, maar leidt ze van hun doel af. Ze raken de draad kwijt en het gevaar op een werkelijke aanvaring is geweken.
Helaas gaat het met nieuwe collega´s niet altijd zo. Zij zijn nog jong en strijdlustig. Ze gaan graag de confrontatie met de leerlingen aan. Spelen het hele spel van de generatiekloof vol overgave mee. Soms misschien niet zo graag, maar ze hebben geen alternatief. Ze werpen hun hele gewicht, intelligentie en wat ze nog meer mogen hebben, in de strijd. En dan gaat het fout.
Het gevolg is dat er over en weer dingen worden gezegd, die beter ongezegd hadden kunnen blijven. Je denkt daarbij natuurlijk in eerste instantie aan dreigementen, maar er blijken meerdere mogelijkheden te zijn.
Een nieuwe collega kwam nogal opgewonden bij me om haar beklag te doen over mijn klas. O.k., toegegeven, ik heb dit jaar geen lieverdjes. Ze had ze een PTA willen laten maken en daar hadden ze niet zoveel zin in, lieten ze weten. Ik wachtte af wat er nog meer zou komen, want dit leek me niet echt nieuws. Toen zei ze dat ze in discussie was gegaan. Aha, het nieuws moest nog komen. Ze was onder andere met Menno in discussie gegaan. Hij had aangegeven dat ze helemaal geen PTA kon geven. Onvermoeibaar had ze geprobeerd aan te tonen dat dat wel kon en vooral waarom dat wel kon. Het haalde maar bar weinig uit. Nog steeds in de waan de kloof te kunnen dichten, oftewel haar gelijk te kunnen halen, verdubbelde ze haar inspanning om de kids te overtuigen. Maar Menno bleef onvermurwbaar. Toch moet ze het bijna gered hebben, want uiteindelijk moest hij zijn toevlucht nemen tot het bijna ondenkbare.
" Meneer Fokkema zegt dat er de eerste periode geen PTA's gegeven worden en die zal het heus wel weten, want die werkt hier veel langer dan u." Ik keek mijn collega verrukt aan. Zo blij! Toen ze verbaasd terug keek, zei ik dat ik graag had gewild dat ze dat had opgenomen. Het was de eerste keer in 26 jaar, dat ik zomaar van een leerling gelijk kreeg! Menno en ik last van een generatiekloof? Kom nou!
Het is een tegenvaller, wanneer je niet kwaad wordt. Dat vinden ze zo jammer, dat ze het laten blijken. Als je zegt volledig te begrijpen dat ze het niet met je eens zijn, worden ze nog verder van hun stuk gebracht. Daarna hoef je alleen nog maar de genadeslag toe te brengen en ze doen wat je wilt. Al was het maar omdat ze zich helemaal hebben ingesteld op een reactie, die uitblijft. Ja, ik speel vals. Ik reageer niet zoals hun ouders en daarmee haal ik heel geniepig de training onderuit. Zo goed voorbereid als ze zijn op een – dachten ze – voorspelbare strijd met woorden. Een Oosterse wijsheid (ik wil ervan af zijn of het Zen is of Kungfu) leert je, dat je een slag van de tegenstander niet blokkeert, maar de energie van het doel afleidt. Zo zie ik mijn reactie ook. Ik ga de strijd niet aan, maar leidt ze van hun doel af. Ze raken de draad kwijt en het gevaar op een werkelijke aanvaring is geweken.
Helaas gaat het met nieuwe collega´s niet altijd zo. Zij zijn nog jong en strijdlustig. Ze gaan graag de confrontatie met de leerlingen aan. Spelen het hele spel van de generatiekloof vol overgave mee. Soms misschien niet zo graag, maar ze hebben geen alternatief. Ze werpen hun hele gewicht, intelligentie en wat ze nog meer mogen hebben, in de strijd. En dan gaat het fout.
Het gevolg is dat er over en weer dingen worden gezegd, die beter ongezegd hadden kunnen blijven. Je denkt daarbij natuurlijk in eerste instantie aan dreigementen, maar er blijken meerdere mogelijkheden te zijn.
Een nieuwe collega kwam nogal opgewonden bij me om haar beklag te doen over mijn klas. O.k., toegegeven, ik heb dit jaar geen lieverdjes. Ze had ze een PTA willen laten maken en daar hadden ze niet zoveel zin in, lieten ze weten. Ik wachtte af wat er nog meer zou komen, want dit leek me niet echt nieuws. Toen zei ze dat ze in discussie was gegaan. Aha, het nieuws moest nog komen. Ze was onder andere met Menno in discussie gegaan. Hij had aangegeven dat ze helemaal geen PTA kon geven. Onvermoeibaar had ze geprobeerd aan te tonen dat dat wel kon en vooral waarom dat wel kon. Het haalde maar bar weinig uit. Nog steeds in de waan de kloof te kunnen dichten, oftewel haar gelijk te kunnen halen, verdubbelde ze haar inspanning om de kids te overtuigen. Maar Menno bleef onvermurwbaar. Toch moet ze het bijna gered hebben, want uiteindelijk moest hij zijn toevlucht nemen tot het bijna ondenkbare.
" Meneer Fokkema zegt dat er de eerste periode geen PTA's gegeven worden en die zal het heus wel weten, want die werkt hier veel langer dan u." Ik keek mijn collega verrukt aan. Zo blij! Toen ze verbaasd terug keek, zei ik dat ik graag had gewild dat ze dat had opgenomen. Het was de eerste keer in 26 jaar, dat ik zomaar van een leerling gelijk kreeg! Menno en ik last van een generatiekloof? Kom nou!